NASIL SARILIR?
Tütün yaprakları, ısınma ve gölgede bekleme işlemlerine tabi tutulur ve içerdikleri şeker ve su oranı düşürülür. Ancak bu aşamada tütünün çürümesine izin vermemeye özen gösterilmelidir. Bu ıslah aşaması iklim koşullarıyla birlikte tütünün bekletildiği ortama bağlı olarak 25 ilâ 45 gün sürer. İkinci aşama ise fermantasyondur. Bu da aslında tütünün ağır ağır ve zarifçe, tabir yerindeyse kendi rızasıyla ölmesi demektir. Tütünün bozulmadan ya da parçalanmadan fermente olmasını sağlamak amacıyla sıcaklık ve nem sürekli kontrol edilir. Yaprağın aromasını ve diğer karakteristik özelliklerini kazandığı aşama da aslen budur. Ardından yapraklar, görünüm ve kalitelerine bakılarak dolgu tütünü ya da sarma tütünü olarak sınıflandırılır. Bu sırada her bir tütün yaprağına, kalitesini mümkün olan en üst düzeyde koruyabilmesi amacıyla büyük bir özenle dokunulur. Yapraklar sürekli nemlendirilir. İyi bir puro muhakkak elde sarılır. Ve iyi bir usta, bir günde birbirinin neredeyse aynısı yüzlerce puro sarabilir. Ustalar, yapraklara şekil vermek amacıyla “şaveta” adı verilen, hilal şeklinde bıçaklar kullanırlar. Purolar daha sonra kurumaları için ahşap kutularda saklanır. Bu aşamada tütün kaplı olmayan uçlar düzgünce kesilir. Bundan sonra tek belirleyici olan, puronun saklanma koşullarıdır ki burada nem faktörü bir kez daha devreye girer. Örneğin, yıllarca uygun ortamda kalmış olan purolar halen nefasetlerini korumaktadır. İdeal saklama ortamı olarak 21 derece sıcaklık ve yüzde 70 nem ortamı gösteriliyor. Kurumuş bir puro dahi, dikkatli işlemlerin ardından canlandırılabilir. Bugün, uygun nem oranını sağlamak için çeşitli prensiplerle iş gören nemlendiriciler üretilmiş durumda.
E.İ.
Tütün yaprakları, ısınma ve gölgede bekleme işlemlerine tabi tutulur ve içerdikleri şeker ve su oranı düşürülür. Ancak bu aşamada tütünün çürümesine izin vermemeye özen gösterilmelidir. Bu ıslah aşaması iklim koşullarıyla birlikte tütünün bekletildiği ortama bağlı olarak 25 ilâ 45 gün sürer. İkinci aşama ise fermantasyondur. Bu da aslında tütünün ağır ağır ve zarifçe, tabir yerindeyse kendi rızasıyla ölmesi demektir. Tütünün bozulmadan ya da parçalanmadan fermente olmasını sağlamak amacıyla sıcaklık ve nem sürekli kontrol edilir. Yaprağın aromasını ve diğer karakteristik özelliklerini kazandığı aşama da aslen budur. Ardından yapraklar, görünüm ve kalitelerine bakılarak dolgu tütünü ya da sarma tütünü olarak sınıflandırılır. Bu sırada her bir tütün yaprağına, kalitesini mümkün olan en üst düzeyde koruyabilmesi amacıyla büyük bir özenle dokunulur. Yapraklar sürekli nemlendirilir. İyi bir puro muhakkak elde sarılır. Ve iyi bir usta, bir günde birbirinin neredeyse aynısı yüzlerce puro sarabilir. Ustalar, yapraklara şekil vermek amacıyla “şaveta” adı verilen, hilal şeklinde bıçaklar kullanırlar. Purolar daha sonra kurumaları için ahşap kutularda saklanır. Bu aşamada tütün kaplı olmayan uçlar düzgünce kesilir. Bundan sonra tek belirleyici olan, puronun saklanma koşullarıdır ki burada nem faktörü bir kez daha devreye girer. Örneğin, yıllarca uygun ortamda kalmış olan purolar halen nefasetlerini korumaktadır. İdeal saklama ortamı olarak 21 derece sıcaklık ve yüzde 70 nem ortamı gösteriliyor. Kurumuş bir puro dahi, dikkatli işlemlerin ardından canlandırılabilir. Bugün, uygun nem oranını sağlamak için çeşitli prensiplerle iş gören nemlendiriciler üretilmiş durumda.
E.İ.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder